دانشکده زبان های خارجی

،گروه فرانسه ) M . Sc ) یا ( M . A پایان نامه برای دریافت درجه کارشناسی ارشد در رشته زبان (

فرانسه گرایش : ادبيات

عنوان : حضور مصرانه اشیا و نفی زبان ارجاعی در تئاتر بکت (در انتظار گودو، آخر بازی، آه چه روزهای زیبایی)

چکیده پایان نامه (شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده):

اساسا تئاتر را بیش از آنکه باید یک متن ادبی به شمار آوریم می باید آن را یک حضور و یک تجربه قلمداد کنیم چرا که باید قبول کنیم که واقعیت ادبی و تخیلی هنر چیزی است جدا از باز نمود و تحقق فیزیکی آن در زمان و در فضای صحنه. آثار بکت را میتوان بروز عینی این ادعا دانست. تمرکز بر حضور اشیا و بر صحنه پردازی،بیان فاصله از جوهر ادبی و تخیلی هنر و رفتن به سوی تئاتر ناب است،

و آشنایی زدایی از نظام نشانه ایی زبانی با کاکردی ارجاعی گامی به سوی خلق این تئاتر تاب. در آثار بکت زبان ویژگی دلالت گری خود را از دست داده و به جای آن این اشیا و فضا هستند که دلالت گری میکنند. زبان متنی در آثار این نمایشنامه نویس دارای اهمیتی فروتر از زبان اشيا وصحنه میباشد.

در واقع بکت در نفي دیکتاتوری خود رای نظام نشانه ایی زبانی و فراتر از دیالوگ، به دنبال زبان تئاتری نابی است که جای آن نظام کلاسی را بگیرد. به عبارت دیگر می توان ادعا کرد که اشیا و صحنه آرایی در این آثار از یک سو تحقق مادی، دیداری و تجسمی نظام نشانه ایی زبانی است و از سوی دیگر زبان هر آنچه که میتواند بر روی صحنه گفته شود و معنی دهد، زبانی به غایت مستقل از گفتار کلامی. از این روی اشیا کار کرد صرفا آرایه ای و دکوری خود را از دست می دهند و به نشانه هایی تبدیل می شوند که هر کدام در ارتباط با شخصيتها بر چیزی دلالت می کنند.

سوال کنیم که واقعیت ادبی و تخان متمرکز بر حضور اشهای زبانی با کاکر دی ارجاع هستند که دلالت

Introduction

Au début on soccupe de cette question quest-ce que le théâtre ? Pourquoi cette attirance vers un genre qui nest ni littérature, ni vie, mais une forme artistique difficile à délimiter ? Est-ce sa nature double et le principe de linteraction qui incitent en nous une curiosité presque incontrôlable ? Je suis parfois tombée dans

ce cycle de questions sans « pouvoir » y répondre. Ma formation humaniste ma toujours permis de mettre en relation tous les genres littéraires, de les comparer, de chercher au moins quelques repères pour de nouvelles énigmes. Il y a quelques années, je me suis trouvée dans une salle de spectacle, essayant de décrypter le sens de En attendant Godot sans savoir que les rencontres avec « Beckett » sont comme les attentes de Vladimir et Estragon. Mais tout comme les deux personnages

mentionnés, jai « attendu » encore et encore, jusquà ce maintenant. Aujourdhui, a ce rendez-vous avec « Becket , jai apporte quelque chose : mon mémoire. Jespère bien avoir loccasion, dans le futur, dapprofondir mes débuts de recherche par une thèse et prouver que la << rencontre >> avec le théâtre de Beckett reste inoubliable. Le théâtre de Samuel Beckett est encore un sujet très intéressant à étudier, malgré le volume impressionnant doeuvres dédiées à ce sujet. La préoccupation constante de découvrir une clé interprétative de sa dramaturgie a fait paraître beaucoup de livres. Mais pour comprendre le théâtre de Beckett simpose une brève analyse de quelques études que nous considerons impérativement nécessaires. Notre travail étant parfois plutôt linguistique, nous avons considéré cette démarche assez complexe pour être développée dans ce mémoire. Une perspective plus profonde sur cet aspect nous lenvisageons pour une thèse après avoir consulté en intégralité la bibliographie spécialisée. Anne Ubersfeld, dans son premier volume du livre Lire le théâtre, conteste le fait que le théâtre est en soi un langage. Elle écrit en effet: « Dans la mesure où lon définit un langage comme un système de signes destinés à la communication, il est clair que le théâtre nest pas un langage, quil ny a pas à proprement parler de langage théâtral. » Veltrusky par contre, dans le cadre du Cercle de Prague, affirme que le texte « prédétermine » la réalisation scénique. Toutes les pièces sont lues par le public de la même manière que les poèmes et les romans.

............